Κυριακή 5 Ιουλίου 2015

Είχα ξεκινήσει να γράφω για τα κανάλια, αλλά μετά σκέφτηκα... μέχρι και ο Γκέμπελς θα έμενε με το στόμα ανοιχτό σε αυτή τη προπαγάνδα. Σας έχει καταλάβει ο κόσμος...

Αλλά αυτό που κάνατε στον Έλληνα πολίτη δεν έχει προηγούμενο... Καταστείλατε την δημοκρατία με όπλο τον φόβο. Δεν αφήσατε τον  Έλληνα να πει την άποψη του ελεύθερος. Τον στείλατε στη κάλπη με το όπλο στο κεφάλι...

Όχι μόνο εσείς οι καναλάρχες και οι δημοσιογράφοι...Ο πραγματικός τρόμος ήρθε στις κατηχήσεις των προϊσταμένων και των διευθυντών! Σε πολλές μεγάλες εταιρίες και καταστήματα... «Αν βγει το ΟΧΙ θα προβούμε σε απολύσεις την επόμενη μέρα», «Αν ψηφίσετε ΝΑΙ βοηθάτε την επιχείρηση»...και...και... Είστε η απόλυτη ντροπή...

Ευτυχώς όμως είμαστε άνθρωποι ακόμη. Ξέρετε στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις είμαστε σαν οικογένειες. Υπάρχουν ακόμη εργοδότες...όχι αφεντικά...εργοδότες! Εργοδότες που χρόνια τώρα παίρνουν λιγότερα λεφτά από τον υπάλληλό τους. Εργοδότες που κλαίνε αν αδυνατούν να πληρώσουν τους υπαλλήλους. Εργοδότες που φορτώθηκαν χρέη μιας ζωής για να μην κάνουν απολύσεις.

Αυτοί οι εργοδότες λοιπόν...μαζί με όλους τους πονεμένους αυτού του τόπου σε λίγη ώρα ρίχνουν την τραπεζική σας χούντα! Και μην μου λέτε για διχασμό...όταν τα όπλα είναι τα κανάλια σας! Μη μου λέτε για διχασμό όταν απειλούνται εργαζόμενοι! Μη μου λέτε για διχασμό όταν καλείτε τον ευκολόπιστο και ανενημέρωτο 80χρονο παππού να στείλει το εγγόνι του στη γκιλοτίνα!

Είχαμε εθνικό διχασμό ανάμεσα στους μαυραγορίτες (οι γερμανοί είναι φίλοι μας!) και σε αυτούς που ξεψυχούσαν στους δρόμους από τη πείνα; Είχαμε εθνικό διχασμό ανάμεσα στους βασανιστές της χούντας και τους φυλακισμένους; Αν έχουμε διχασμό τότε είναι ανάμεσα σε ανθρώπους και τέρατα με γεμάτες τσέπες!

Και όχι! Δεν μπορώ να κρατήσω την οργή μου όταν με πολεμούν τόσο βρώμικα, όταν συνάνθρωποι μου με αξίες και ιδανικά παλεύουν μεταξύ αξιοπρέπειας και φόβου! Και ναι δυστυχώς παίρνει τη μπάλα και εσένα που απλά πιστεύεις πως θα στρώσουμε με βαρύ μνημόνιο. Γιατί υπάρχει και αυτή η άποψη η οποία δεν είναι απόρροια οικονομικής κατάστασης αλλά τρόπου σκέψης.

Πάντα έλεγα...τουλάχιστον έχουμε δημοκρατία...λέω τη γνώμη μου ελεύθερα και ψηφίζω. Που να ήξερα πως θα ζήσω κατάλυση της δημοκρατίας με απειλές και οικονομική τρομοκρατία. Όταν χαρτογιακάδες απειλούν με όπλο το γεγονός πως κρατούν στα χέρια τους ένα από τα μεγαλύτερα δικαιώματα σου...το δικαίωμα να εργάζεσαι...

Ας πούμε και στους ποταμίσιους που κατηγορούν όποιον μιλάει από τη καρδιά του για λαϊκισμό...Είστε εκεί για να εκφράζεται τον λαό...όχι για να σας λέει ο λαός πεινάω και να του απαντάτε με Eurogroup, spreads και ΕκουΤου! Αν ο πιο αμόρφωτος άνθρωπος της χώρας εκφράζεται μέσω εμού...τότε είναι η μεγαλύτερη τιμή μου! Ξέρετε...εμείς δεν παλεύουμε για την επιβίωση...αλλά για τη διαβίωση! Μία λέξη που χρόνια τώρα γνωρίζετε μόνο εσείς και το σινάφι σας...

Είναι αργά για να σε πείσω...σε λίγο ανοίγουν οι κάλπες...και ναι...πραγματικά φοβάμαι! Δεν φοβάμαι να ζήσω βαρύ μνημόνιο σε περίπτωση του ναι. Δεν φοβάμαι φόρους και χαράτσια...Φοβάμαι τη ντροπή που θα νιώσω για τον συνάνθρωπό μου...Φοβάμαι την στιγμή που θα αντικρίσω τον περιπτερά και τον μανάβη της γειτονιάς μου. Φοβάμαι να ξαναδώ αυτή τη θλίψη και την μιζέρια! Φοβάμαι να παραδεχτώ πως το χρήμα θα με κάνει ότι θέλει μέχρι να πεθάνω...

Αλλά η ελπίδα δεν πεθαίνει...Περιμένω να νιώσω την υπερηφάνεια που χρωστάμε ο ένας στον άλλον. Περιμένω να νιώσω τη συγκίνηση της νίκης του μικρού και του αδύναμου. Περιμένω να γίνει κάθε συμπολίτης μου...ο μικρός ήρωας κάθε Ευρωπαίου! Περιμένω τη νίκη των αξιών και των ιδανικών εναντίον του σάπιου χρήματος!

Περιμένω μέχρι τα όνειρα μου να πάρουν εκδίκηση...Αναμονή Τέλος!


Χαμένος Νέος
Next
This is the most recent post.
Previous
Παλαιότερη Ανάρτηση